Eva Joly (ur. 5 grudnia 1943 w Oslo jako Gro Eva Farseth) – francuska prawniczka, sędzia śledczy i polityk pochodzenia norweskiego, posłanka do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.

Życiorys

W wieku 18 lat przyjechała jako au pair do Francji, gdzie wyszła za mąż za obywatela Francji. Pracowała jako sekretarka, ukończyła wieczorowe studia prawnicze. W 1981 objęła stanowisko zastępcy prokuratora w Orleanie. W 1990 została sędzią śledczym ds. finansowych przy Sądzie Kasacyjnym w Paryżu. Prowadziła postępowania w licznych aferach korupcyjnych, w tym śledztwa dotyczące byłego ministra Bernarda Tapie, afer związanych z bankiem Crédit Lyonnais i koncernem petrochemicznym Elf.

Stała się jednym z czołowych działaczy postulujących walkę z korupcją. Obok takich osób, jak m.in. Baltasar Garzón, Antonio Di Pietro i Mary Robinson, brała udział w 2003 w przygotowaniu „deklaracji paryskiej”, międzynarodowego apelu o podjęcie powszechnych kroków mających na celu usprawnienie walki z patologiami (w tym postulaty wprowadzenia konfiskaty nieznanego pochodzenia majątków posiadanych przez polityków). Została uhonorowana tytułem „Europejczyka Roku 2002”, przyznanym przez amerykański miesięcznik „Reader’s Digest”. Nakręcony w 2006 przez Claude’a Chabrola film L’Ivresse du pouvoir częściowo opiera się na działalności Evy Joly w wymiarze sprawiedliwości.

W 2009 została powołana przez rząd Islandii do zbadania ewentualnych wpływów przestępczości korupcyjnej i gospodarczej na zwiększenie skutków kryzysu finansowego. W tym samym roku z listy komitetu wyborczego Europe Écologie, zorganizowanego przez Daniela Cohn-Bendita, została wybrana do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Należy do Grupy Zielonych – Wolny Sojusz Europejski.

W wyborach prezydenckich we Francji przewidzianych na 22 kwietnia 2012 została kandydatką z ramienia partii zielonych. Jej program przewidywał m.in. likwidację energetyki jądrowej we Francji. Według sondaży z przełomu marca i kwietnia 2012 uzyskiwała poparcie wynoszące około 2%. W głosowaniu z 22 kwietnia 2012 otrzymała około 830 tys. głosów (2,31%), zajmując wśród 10 kandydatów 6. miejsce i przegrywając w pierwszej turze.

W 2014 Eva Joly została wybrana na kolejną kadencję Europarlamentu.

Wybrane publikacje

  • Notre affaire à tous, 2000.
  • Korrupsjonsjeger: Fra Grünerløkka til Palais de Justice, 2001.
  • Est-ce dans ce monde-là que nous voulons vivre?, 2003.

Przypisy

Bibliografia

  • Gilles Gaetner: Eva Joly. L’inflexible. lexpress.fr, 23 października 2003. [dostęp 2011-09-26]. (fr.).

Eva Joly Les eurodéputés Europe Écologie au Parlement européen

Portrait Joly Eva Photos and Premium High Res Pictures Getty Images

Oslo, Norwegen 20170424. Die Autorin und Politikerin Eva Joly besucht

Eva Joly Alchetron, The Free Social Encyclopedia

Eva Joly jurist Store norske leksikon