Rząd Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza – rząd pod kierownictwem premiera Bolesława Bieruta (dotychczasowego Prezydenta RP i przewodniczącego KC PZPR), desygnowanego na Prezesa Rady Ministrów 20 listopada 1952 przez Sejm PRL I kadencji, po ustąpieniu dotychczasowego rządu Józefa Cyrankiewicza.

21 listopada 1952 Sejm powołał rząd w składzie zaproponowanym przez Bolesława Bieruta. W skład Rady Ministrów weszło 39 członków: premier, 8 wicepremierów i 30 ministrów. Cztery ministerstwa pozostały nieobsadzone. W 1954 Bolesław Bierut został odwołany ze stanowiska prezesa Rady Ministrów, a zastąpił go dotychczasowy wicepremier Józef Cyrankiewicz. 20 lutego 1957 rząd złożył dymisję gabinetu Sejmowi II kadencji. Przestał funkcjonować tydzień później, gdy powołano drugi rząd Józefa Cyrankiewicza.

W składzie Rady Ministrów następowały duże zmiany: spowodowane odwołaniem Bolesława Bieruta w 1954 oraz wydarzeniami z października 1956.

Rada Ministrów Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza (1952–1957)

W dniu zaprzysiężenia 21 listopada 1952

  • Bolesław Bierut (PZPR) – prezes Rady Ministrów
  • Józef Cyrankiewicz (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Władysław Dworakowski (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Tadeusz Gede (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Piotr Jaroszewicz (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Stefan Jędrychowski (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Hilary Minc (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Zenon Nowak (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
  • Konstanty Rokossowski (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów, minister obrony narodowej
  • Feliks Baranowski (PZPR) – minister gospodarki komunalnej
  • Czesław Bąbiński (PZPR) – minister budownictwa przemysłowego
  • Hilary Chełchowski (PZPR) – minister Państwowych Gospodarstw Rolnych
  • Konstanty Dąbrowski (PZPR) – minister handlu zagranicznego
  • Jan Dąb-Kocioł (ZSL) – minister rolnictwa
  • Tadeusz Dietrich (PZPR) – minister finansów
  • Mieczysław Hoffmann (PZPR) – minister przemysłu rolnego i spożywczego
  • Witold Jarosiński (PZPR) – minister oświaty
  • Bolesław Jaszczuk (PZPR) – minister energetyki
  • Kazimierz Mijal (PZPR) – minister-szef Urzędu Rady Ministrów
  • Marian Minor (PZPR) – minister handlu wewnętrznego
  • Ryszard Nieszporek (PZPR) – minister górnictwa
  • Roman Piotrowski (PZPR) – minister budownictwa miast i osiedli
  • Bolesław Podedworny (ZSL) – minister leśnictwa
  • Mieczysław Popiel (PZPR) – minister żeglugi
  • Stanisław Radkiewicz (PZPR) – minister bezpieczeństwa publicznego
  • Adam Rapacki (PZPR) – minister szkolnictwa wyższego
  • Bolesław Rumiński (PZPR) – minister przemysłu chemicznego
  • Jan Rustecki (PZPR) – minister transportu drogowego i lotniczego
  • Stanisław Skrzeszewski (PZPR) – minister spraw zagranicznych
  • Włodzimierz Sokorski (PZPR) – minister kultury i sztuki
  • Eugeniusz Stawiński (PZPR) – minister przemysłu lekkiego
  • Ryszard Strzelecki (PZPR) – minister kolei
  • Jerzy Sztachelski (PZPR) – minister zdrowia
  • Wacław Szymanowski (ZSL) – minister poczt i telegrafów
  • Henryk Świątkowski (PZPR) – minister sprawiedliwości
  • Julian Tokarski (PZPR) – minister przemysłu maszynowego
  • Adam Żebrowski (PZPR) – minister przemysłu drobnego i rzemiosła
  • Kiejstut Żemaitis (PZPR) – minister hutnictwa
  • wakat – minister pracy i opieki społecznej
  • wakat – minister przemysłu drzewnego i papierniczego
  • wakat – minister przemysłu materiałów budowlanych
  • wakat – minister przemysłu mięsnego i mleczarskiego

Zmiany w składzie Rady Ministrów

  • 25 marca 1953:
    • utworzenie Ministerstwa Skupu.
  • 9 kwietnia 1953:
    • nominacja – Antoni Mierzwiński (PZPR) – minister skupu.
  • 18 marca 1954:
    • odwołania: Bolesław Bierut ze stanowiska prezesa Rady Ministrów, Władysław Dworakowski ze stanowiska wicepremiera, Hilary Minc ze stanowiska przewodniczącego PKPG, Bolesław Podedworny ze stanowiska ministra leśnictwa i Jan Dąb-Kocioł ze stanowiska ministra rolnictwa.
    • mianowania: Józef Cyrankiewicz – prezes Rady Ministrów (dotychczasowy wiceprezes RM), Hilary Minc – I zastępca prezesa Rady Ministrów (dotychczas wiceprezes RM i przewodniczący PKPG); Zenon Nowak – II zastępca prezesa Rady Ministrów (dotąd wiceprezes RM); Jakub Berman (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów; Eugeniusz Szyr (PZPR) – przewodniczący PKPG; Jan Dąb-Kocioł (ZSL) – minister leśnictwa (dot. minister rolnictwa); Edmund Pszczółkowski (PZPR) – minister rolnictwa.
  • 14 maja 1954:
    • odwołanie – Ryszard Nieszporek ze stanowiska ministra górnictwa.
    • powołania: Stanisław Łapot (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów; Piotr Jaroszewicz (PZPR) – minister górnictwa.
  • 20 września 1954:
    • Adam Żebrowski został odwołany ze stanowiska ministra przemysłu drobnego i rzemiosła, a obowiązki kierownika ministerstwa przejął Mikołaj Olszewski (PZPR), dot. Sekretarz stanu.
  • 7 grudnia 1954:
    • likwidacja Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego oraz utworzenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów.
    • odwołanie Hilarego Chełchowskiego ze stanowiska ministra państwowych gospodarstw rolnych,
    • powołania: Stanisław Radkiewicz – minister państwowych gospodarstw rolnych (dot. minister bezpieczeństwa publicznego); Władysław Wicha (PZPR) – minister spraw wewnętrznych (dot. podsekretarz stanu w Ministerstwie Kontroli Państwowej); Władysław Dworakowski (PZPR) – przewodniczący Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.
  • 1 marca 1955:
    • nominacja: Stefan Pietrusiewicz (PZPR) – minister przemysłu materiałów budowlanych.
  • 11 marca 1955:
    • przekształcenie Ministerstwa Poczt i Telegrafów w Ministerstwo Łączności.
  • 16 kwietnia 1955:
    • utworzenie Ministerstwa Przemysłu Motoryzacyjnego; minister – Julian Tokarski dot. minister przemysłu maszynowego.
    • Franciszek Jóźwiak odwołany z funkcji ministra kontroli państwowej i mianowany wiceprezesem Rady Ministrów.
    • inne nominacje: Roman Zambrowski (PZPR) – minister kontroli państwowej; Roman Fidelski (PZPR) – minister przemysłu maszynowego.
  • 18 kwietnia 1955:
    • przekształcenie Ministerstwa Górnictwa w Ministerstwo Górnictwa Węglowego; minister bez zmiany.
  • 1 lutego 1956:
    • odwołania: Feliks Baranowski ze stanowiska ministra gospodarki komunalnej i Kazimierz Mijal ze stanowiska ministra-szefa Urzędu Rady Ministrów.
    • powołanie – Kazimierz Mijal – minister gospodarki komunalnej.
  • 23 marca 1956:
    • odwołanie – Piotr Jaroszewicz z funkcji ministra górnictwa węglowego (dalej był wicepremierem).
    • powołania: Franciszek Waniołka (PZPR) – minister górnictwa węglowego; Stanisław Zawadzki (PZPR) – minister pracy i opieki społecznej.
  • 30 marca 1956:
    • odwołania: Edmund Pszczółkowski z funkcji ministra rolnictwa i Dworakowski z funkcji przew. Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.
    • powołania: Antoni Kuligowski (PZPR) – minister rolnictwa; Edmund Pszczółkowski – przewodniczący Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego.
  • 19 kwietnia 1956:
    • Stanisław Radkiewicz odwołany ze stanowiska ministra państwowych gospodarstw rolnych i powołany Mieczysław Moczar (PZPR); Włodzimierz Sokorski odwołany ze stanowiska ministra kultury i sztuki, a zastąpił go Karol Kuryluk (PZPR).
  • 21 kwietnia 1956:
    • Henryk Świątkowski odwołany ze stanowiska ministra sprawiedliwości.
  • 27 kwietnia 1956:
    • odwołania: Adam Rapacki ze stanowiska ministra szkolnictwa wyższego i Stanisław Skrzeszewski ze stanowiska ministra spraw zagranicznych.
    • powołania: Adam Rapacki (PZPR) – minister spraw zagranicznych; Zofia Gawrońska-Wasilkowska (PZPR) – minister sprawiedliwości; prof. Stefan Żółkiewski – minister szkolnictwa wyższego.
  • 4 maja 1956:
    • na stanowisku wiceprezesa Rady Ministrów Bermana zastąpił minister przemysłu lekkiego Eugeniusz Stawiński.
  • 13 czerwca 1956:
    • prof. Wacław Szymanowski odwołany ze stanowiska ministra łączności a zastąpił go Jan Rabanowski (SD).
  • 5 lipca 1956:
    • połączenie urzędu ministra budownictwa przemysłowego oraz ministra budownictwa miast i osiedli w urząd ministra budownictwa.
  • 7 lipca 1956:
    • odwołania: Roman Fidelski ze stanowiska ministra przemysłu maszynowego; Bolesław Jaszczuk ze stanowiska ministra energetyki i Julian Tokarski ze stanowiska ministra przemysłu motoryzacyjnego.
    • powołania: Bolesław Jaszczuk – minister przemysłu maszynowego; Eugeniusz Zadrzyński (PZPR) – tymczasowy kierownik Ministerstwa Energetyki.
  • 11 lipca 1956:
    • połączenie urzędu ministra przemysłu rolnego i spożywczego z urzędem ministra przemysłu mięsnego i mleczarskiego w urząd ministra przemysłu spożywczego; połączenie urzędu ministra leśnictwa z urzędem ministra przemysłu drzewnego i papierniczego w urząd ministra leśnictwa i przemysłu drzewnego.
    • odwołania: Eugeniusza Szyra ze stanowiska przew. PKPG, Czesława Bąbińskiego ze stanowiska ministra budownictwa przemysłowego oraz Romana Piotrowskiego z funkcji ministra miast i osiedli.
    • powołania: Stefan Jędrychowski (PZPR) – przewodniczący PKPG; Eugeniusz Szyr (PZPR) – minister budownictwa.
  • 13 lipca 1956:
    • powołanie – Zygmunt Moskwa (SD) – minister przemysłu drobnego i rzemiosła.
  • 16 lipca 1956:
    • powołania: Jan Dąb-Kocioł (ZSL) – minister leśnictwa i przemysłu drzewnego; Mieczysław Hoffmann (PZPR) – minister przemysłu spożywczego.
  • 4 sierpnia 1956:
    • Witold Jarosiński odwołany ze stanowiska ministra oświaty.
  • 11 września 1956:
    • powołanie – Feliks Baranowski (PZPR) – minister oświaty.
  • 10 października 1956:
    • Hilary Minc odwołany ze stanowiska I zastępcy prezesa Rady Ministrów.
  • 24 października 1956:
    • odwołania: Zenon Nowak, Tadeusz Gede, Stefan Jędrychowski, Franciszek Jóźwiak, Stanisław Łapot, Eugeniusz Stawiński, Roman Zambrowski.
    • powołania: Zenon Nowak – wiceprezes Rady Ministrów; prof. Stefan Ignar (ZSL) – wiceprezes Rady Ministrów; gen. bryg. Jan Górecki (PZPR) – kierownik Ministerstwa Kontroli Państwowej.
  • 13 listopada 1956:
    • odwołania: Konstanty Rokossowski, Feliks Baranowski, Mieczysław Popiel, Jerzy Sztachelski, Eugeniusz Szyr.
    • powołania: gen. dyw. Marian Spychalski (PZPR) – minister obrony narodowej; Władysław Bieńkowski (PZPR) – minister oświaty; prof. Rajmund Barański (bezp.) – minister zdrowia; prof. Stanisław Darski (bezp.) – minister żeglugi; Jerzy Sztachelski (PZPR) – minister bez teki, pełnomocnik rządu do spraw stosunków z Kościołem; Władysław Kopeć (PZPR) – kierownik Ministerstwa Budownictwa.
  • 15 listopada 1956;
    • zniesienie Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i utworzenie Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.
  • 9 grudnia 1956:
    • Minister handlu zagranicznego Konstanty Dąbrowski został zastąpiony prof. Witoldem Trąmpczyńskim (PZPR).
  • 31 grudnia 1956:
    • Stefan Jędrychowski mianowany przewodniczącym Komisji Planowania (dot. przewodniczący PKPG).
  • 10 stycznia 1957:
    • Minister rolnictwa Antoni Kuligowski został zastąpiony przez Edwarda Ochaba (PZPR).

Uwagi

Przypisy


SKANDAL! Dziennikarze Wyborczej Bohaterem nie czyniłbym Pileckiego

Kościół pod wezwaniem Bolesława Bieruta. Kim byli księżapatrioci

Warszawa, 19470206. W Belwederze Boles³aw Bierut sk³ada gratulacje

Alfabet Andrzeja Dobosza Politycy Józef Cyrankiewicz, Władysław

Wszyscy chrześniacy Bolesława Bieruta TEKSTY Przystanek Historia